کهربا در گروه سنگ های ارگانیک (منشاء گیاهی ، حیوانی ) قرار دارد .
در دوران قدیم زمین شناسی ، به صورت صمغ از درختان کاج مخروطی شکل خارج شده است .
پس از خشک شدن به صورت فسیل وسنگ در آمده است .
این درختان به ویژه در دوران سوم زمین شناسی فراوان بود گویا صمغ زیادی هم ترشح می کرده اند .
کهربا را در طبقات تشکیل شده در دوران سوم ، مخصوصا در نواحی دریای بالتیک جستجو می کنند .
عمده کهربای جهان عمری بین 25 تا 90 میلیون سال دارد.
این سنگ در زمان های گذشته از گوهر های بسیار گرانبها بوده است .
گفته می شود نام کهربا در زبان های اروپایی آمبر از کلمه عنبر عربی اقتباس شده است .
یکی از خواص جالب این سنگ تولید الکتریسیته ساکن است .
کهربا به خاطر رنگ زیبایش با ارزش است .
معمولا از این ماده برای ساخت اشیای تزئینی و جواهر استفاده می شود.
این صمغ تغییر شکل یافته ترکیب غیر یکنواختی دارد . مخلوطی از 7 نوع صمغ و رزین است .
به طور تقریبی ترکیب شیمیایی آن را می توان (C10H16O)عنوان کرد .
ضریب شکست آن 1.539 تا 1.543
جلای صمغی (Resinous)
چگالی 1.05تا 1.09
ساختمانی بی شکل و غیر بلوری (Amorphous)
در تنوع رنگی زرد، نارنجی ، قرمز ، سفید ،قهوه ای ، سبز ، آبی و مشکی دیده می شود .
سختی کهربا در مناطق مختلف تفاوتهایی دارد .
کهرباهای جوان تر ، نرم تر از آنهایی هستند که مدت طولانی زیر خاک مدفون بوده اند .
در برمه ، سختی 1 تا 3
در منطقه دریای بالتیک سختی 2 تا 2.5 و در جمهوری دومینکن سختی 1 تا 2 دارد .
